Kampinoska Gilotyna – niebezpieczna droga w sercu puszczy

4 lutego na terenie Kampinoskiego Parku Narodowego odbyło się seminarium dotyczące problemu narastającego ruchu na drodze wojewódzkiej nr 579. Uczestnicy wydarzenia mieli okazję zapoznać się z najnowszymi analizami i danymi, które potwierdzają, że trasa ta staje się coraz bardziej niebezpieczna – zarówno dla kierowców, jak i dla dzikiej przyrody.

Wzrost ruchu i rosnące zagrożenie

Droga wojewódzka 579, nazywana przez mieszkańców i ekologów „Kampinoską Gilotyną”, przecina Kampinoski Park Narodowy w osi północ-południe. Według zaprezentowanych danych, natężenie ruchu na tym odcinku wzrosło ponad dwukrotnie od 2005 roku, a perspektywy na przyszłość są niepokojące. Możemy podejrzewać, że planowany remont drogi krajowej nr 7 (Łomianki – Czosnów) zwiększy liczbę poruszających się po niej pojazdów.

Śmiertelna pułapka dla zwierząt

Każdego tygodnia na drodze ginie średnio jedno zwierzę. To jedynie dane oficjalne – rzeczywista skala problemu może być znacznie większa, ponieważ wiele wypadków pozostaje nieodnotowanych. Kampinoski Park Narodowy to jeden z najważniejszych korytarzy ekologicznych w kraju, dlatego tak duża liczba ofiar wśród zwierząt budzi poważne obawy ekologów.

Kierowcy ignorują przepisy

Przekraczanie prędkości na tej trasie stało się niemal normą. Statystyki pokazują, że znacząca część ciężarówek poruszających się tą drogą nie posiada wymaganych zezwoleń, co dodatkowo zwiększa ryzyko wypadków. Warto podkreślić, że ruch lokalny stanowi jedynie 17% całkowitego ruchu – reszta to tranzyt, który przyczynia się do degradacji infrastruktury oraz zwiększonego hałasu i zanieczyszczeń.

Potrzebne natychmiastowe rozwiązania

Eksperci podkreślają, że niezbędne jest jak najszybsze wdrożenie odcinkowego pomiaru prędkości, który mógłby znacząco ograniczyć niebezpieczne zachowania kierowców. Jak jednak zaznaczył Jacek Marek z kolektywu ZaPuszczeni, samo wprowadzenie monitoringu prędkości nie wystarczy, by w pełni rozwiązać problem. W obliczu stale rosnącego natężenia ruchu konieczne są dodatkowe działania, takie jak poprawa infrastruktury, lepsza egzekucja przepisów oraz wdrażanie rozwiązań sprzyjających ochronie przyrody.

Wnioski z seminarium

Seminarium w Kampinoskim Parku Narodowym uwidoczniło skalę problemu i konieczność podjęcia zdecydowanych kroków. Mieszkańcy, kierowcy oraz służby odpowiedzialne za zarządzanie ruchem muszą działać wspólnie, by poprawić bezpieczeństwo na tej newralgicznej trasie. Zmiany są konieczne nie tylko dla ludzi, ale - przede wszystkim - dla ochrony unikalnej przyrody Kampinosu.

Olga Lewicka-Szczypiorska