63 lata Puszczy Kampinoskiej

Przypomnijmy, iż 16 stycznia 1959 r. utworzono Kampinoski Park Narodowy. To okazja by przypomnieć, iż łosie, rysie i wilki, gile i dzięcioły, przylaszczki i chamedafne północna... to tylko kropla w zielonym oceanie skarbów przyrodniczych tego parku, który nie tak dawno skończył 63 lata. Warto dodać, iż powstał on dzięki staraniom wielu ludzi, którzy na przestrzeni lat swoją pracą i zaangażowaniem starali się docenić to cenne miejsce na przyrodniczej mapie Polski. Nie sposób wymienić wszystkich, ale warto wspomnieć małżeństwo profesorów Jadwigi i Romana Kobendzów, prof. Bolesława Plapisa czy późniejszego, pierwszego dyrektora KPN – Kazimierza Heymanowskiego.

Chętni na zimowy spacer, nie muszą kupować biletu wstępu. Warto jednak kupić mapę, bo w ofercie jest 360 km szlaków turystycznych pieszych oraz ponad 200-kilometrowy Kampinoski Szlak Rowerowy. Zwierzęta żyjące w Puszczy Kampinoskiej nie zagrażają ludziom, po parku można poruszać się bezpiecznie. To niewątpliwie niepowtarzalne miejsce w skali Europy choć na przestrzeni lat pojawiały się różne pomysły na „wykorzystanie" tego terenu. Jednym z nich był pomysł rozsączkowania ścieków komunalnych na kampinoskich wydmach czy zmniejszenie powierzchni parku co tłumaczono stworzeniem pierścienia mlecznego wokół Warszawy. Planowano także stworzenie na zielonym terenie wysypiska śmieci dla mieszkańców stolicy oraz wybudowania w okolicach Grochal elektrowni atomowej... Dzięki staraniom wielu osób – w tym m.in. leśników, ludzi ze świata nauki i kultury, możemy dzisiaj cieszyć się bliskością parku, w którym odrodzona przez lata przyroda regeneruje się i wzrasta. Puszcza Kampinoska to także miejsce uświęcone od stuleci krwią poległych w walkach o wolność Polaków. Są w niej ślady powstań i wojen, a ich a najważniejszym symbolem zbrodni hitlerowskich jest cmentarz-mauzoleum w Palmirach.

W myśl przysłowia „Nie było nas, był las, nie będzie nas, będzie las"  zachowujmy ją w dobrej kondycji dla przyszłych pokoleń.

Szkolenia z cyberbezpieczeństwa